وقتی روحانی طرح هدفمندی یارانه ها رو اینطور با جدیت دنبال می کنه، احساس می کنم داره تف به جوی انداخته احمدی نژاد رو می لیسه.
اصلا من از اولش از این روحانی خوشم نمیومد. خدا شاهده تو همین وبلاگ هم نوشتم.
اصلا یه قانون هست که میگه اگر از همون مسیری بری که همیشه میرفتی به همون جایی میرسی که همیشه میرسیدی. انتظار دارید وقتی پا جای پای احمدی نژاد میگذاره آخرش به کجا برسه؟
گاهی این تردید در درون آدم نقش می بنده که نکنه دین همونی باشه که بهش نشون میدند. نکنه راه پیامبر همون راهی که باشه که صدا و سیما معرفی می کنه؟ نکنه واقعا هفت تیر کش هایی همچون محمود کریمی گزینه مناسبی برای معرفی پیامبر اسلام، رحمه اللعالمین باشند؟
تا کی باید به خودمون بگیم راه درست این نیست. تا کی باید در برابر القا صدا و سیمای ایران مقاومت کنیم و خودمون به دنبال حقیقت باشیم؟
نکنه واقعا برای دفاع از دین باید از مداح های هفت تیر کش حمایت کرد؟
نکنه باید بسیجی که از بالای ساختمان بسیج مردم رو میکشه تکریم کرد؟
نکنه باید در برابر دروغ های امپراتور دروغ ایران سکوت کرد؟
نکنه دین همین چیزی باشه که توسط حکومت دینی در عمل نشون داده میشه؟
نکنه منفعت بعضی ها، همه چیز رو توجیه می کنه و این راه، راه حقیقی اسلامه؟
.
.
.
.
خدایا توبه.
شارون که گور به گور شد رفت.
انی نژاد هم که به گورستان تاریخ پیوست.
چقدر خوب میشه اگه از شر نتانیاهو و حسین شریعتمداری هم خلاص بشیم.
میتونم راحت تر نفس بکشیم، حتی توی همین هوای آلوده که البته حاصل جنایت سیاسی و اقتصادی دوران سیاه استبداده. دوران تلخ انی نژاد.
ترس من از اینه که مردم ایران حافظه بلند مدتشون مثل همیشه خوب کار نکنه و 4 سال بعد دوباره با حرف های پدر دروغ ایران خام بشند.