این وبلاگ رو نگاه می کنم خودم دلم می گیره. همش شده غمباد و غصه. یه ذره باید مطلب شاد بنویسم آدم خلقش وا بشه.

یه شعر برای دل خودم

من که جوونه های عمرمو                     از باغ تو جدا نکردم

به کوچه باغ عشق به جز                     اسم تو رو صدا نکردم

پس تو فرامــوشـم نکـــن                      من که تو رو رها نکردم

.

.

.

.

تو کعبه دل منی                         کعبه که بی خدا نمیشه

تو نیمه دل منی                         دل از تنم جدا نمی شه

تو عاشقی مثل منی                عاشق که بی وفا نمیشه