بعد از مدتهای مدید خنده به لبمون اومد. اون هم نه یه روز، بلکه دو روز در یک هفته.
جا داره از همه مردم عزیز که به خوبی مشت محکمی بر دهن دشمنان مردم زدند و پوزه بعضی ها رو به خاک مالیدند تشکر کنم و همینطور از فوتبالیست های عزیز که بعد از پایان 8 سال از سیاه ترین سال های تاریخ ایران زمین، همراه با جشن تاریخی ملت، شیرینی حضور پر اقتدار در جام جهانی رو به ملت ایران هدیه دادند تشکر ویژه کنم.
تو این دوره فقط 2 نفر هستند که برنامه ای برای اداره کشور دارند که قابلیت اجرایی داشته باشه. قالیباف و رضایی. البته به نظرم رضایی قدرت بیشتری هم داره. بعضی ها هم که از مرحله پرتند. حداد که خودش رفت کنار و غرضی که اصلا تیمی نداره.
سیاست جلیلی هم که البته مشخصه. قدم به قدم جا پای احمدی نژاد، به همون قدرت و دقت.
درباره ولایتی یه نکته دیدم که خیلی جالب بود.
توی برنامه تلویزینی سئوال یکی از مردم رو پخش کرد که پرسیده بود در مورد سود وام بانکها و تورم چیکار می کنید. ولایتی گفت من از بانک هایی که سود کمتری میگیرند حمایت میکنم. این حرف یعنی طرف از بیخ و بن تعطیله. چون سود بانکها تحت نظر بانک مرکزی و وزارت اقتصاده که هر دو تحت نظر رئیس جمهور هستند و بنابراین ولایتی از وظایف و اختیارات بانکها و مقام رئیس جمهور چیز خاصی نمیدونه. تصمیم هم داره تورم رو کنترل کنه. باید بهش گفت خیلی باحالی.
در مورد روحانی نمی دونم چرا با اینکه بزرگان معتمد مردم ایران دارند ازش حمایت می کنند، من اینقدر از این آدم بدم میاد. حتی وقتی احمد خاتمی بهش گفت عقده ای هم باز تاثیری نداشت و همچنان ازش بدم میاد.
این هم دنیای ماست. خدایی اینکه توی یه امتحان تستی خیلی مهم کنار دست یه درس خون حسابی بشینی هرچی فکر کنی حال میده.
ولی اگه آخرش که داری برگه رو میدی و وقت امتحان هم تموم شده بفهمی طرف سئوال یک رو بلد نبوده و از سئوال 2 شروع کرده بوده به جواب دادن و تو گزینه ها رو از همون 1 کپ زدی هر چی فکر کنی حال گیریه.
رد صلاحیت هاشمی بی تردید یه تف سر بالا بود. موندم چی می تونه باعث بشه که یه نظام پا به سن گذاشته و با تجربه چنین اقدامی انجام بده.
توضیح: جنتی، هاشمی رو به علت کهولت سن رد صلاحیت کرد. یعنی این دیگه جکه ساله.