چهار مرد و یک زن کاتولیک در باری ، مشغول نوشیدن قهوه بودند.
یکی از مردها گفت : من پسری دارم که کشیش است. هرجا که میرود مردم او را "پدر" خطاب میکنند.
مرد دوم گفت : من هم پسری دارم که اسقف است و وقتی جایی میرود مردم به او میگویند " سرورم"
مرد سوم گفت " پسر من کاردینال است و وقتی وارد جایی میشود مردم میگویند او را "عالیجناب" صدا میکنند.
مرد چهارم گفت : پسر من پاپ است و وقتی جایی میرود او را "قدیس بزرگ" خطاب میکنند!
زن حاضر در جمع نگاهی به مردان کرد و گفت : من یک دختر دارم. 178 سانت قدش است ، بسیار خوش هیکل ، دور کمرش 61، دور باسنش 92 سانت ، با موهای بلوند و چشمهای روشن .
وقتی وارد جایی میشود همه میگویند : "وای ! خدای من
این نوشته نه عنوان داره نه موضوع. همین جوری هستش
چند روز قبل با یکی از دوستان قدیمی توی رستوران نشسته بودیم و داشتیم در مورد کار و زندگی صحبت می کردیم. ازم پرسید با شرکت چه کردی؟ فلان مساله چی شد؟
گفتم یه اشتباه کوچیک کردم. درستش می کنم.
در حالی که داشت نوشابه رو سر می کشید. نگاهی به من کرد و بعد با یه آه کوچیک گفت:
زمان معلوم می کنه که اشتباه کوچیک بوده یا بزرگ.
جمله اش به دلم نشست. یه حقیقت ساده که خیلی ازش غافلیم.
یه کمی اوضاع و احوال غیر عادیه. بعضی از مطالبم در مدت چند ساعت تعداد بازدید هاش چند ده برابر میشه. باید یه کد کنترل آی پی بگذارم ببینم چه خبره و چطور بازدید هام داره میره بالا. البته خوبه ها. دستشون درد نکنه که سر میزنند. کاش نظر هم بدند که بیشتر خوشحال بشیم.
یک ایرانی در فرانسه مشغول رانندگی در اتوبان بوده و ناگهان متوجه میشه که خروجی مورد نظرش رو رد کرده…
لذا به عادت دیرینه ی ایرانی ها، میزنه رو ترمز و با دنده عقب،شروع میکنه به برگشتن به عقب!
اما در همین حال با یه ماشین دیگه تصادف میکنه…، پلیس میاد و اول با راننده ی فرانسوی صحبت میکنه و بعد میاد سراغ ایرانیه و بهش میگه:ما باید این آقا رو بازداشت کنیم، ایشون اونقدر مسته که فکر میکنه شما تو اتوبان داشتی دنده عقب میرفتی!!!
احمدی نژاد: این که در یک برنامه زنده تلویزنی به کسی که حضور ندارد تهمت و اتهام زده شود خیلی بد است. اگر بر علیه کسی مدرکی دارد باید آن را به دستگاه قضایی بدهد و امیدوارم این بداخلاقی ها ادامه پیدا نکند.
اشتباه نکنید. احمدی نژاد در مراسم عذرخواهی بابت مصاحبه های انتخاباتی خود که عامل اصلی ایجاد درگیریهای سال ۸۸ بود این صحبت ها را مطرح نکرده. بلکه در دفاع از دکتر رحیمی (نایب برحق دکتر کردان) این سخنان گهر بار رو تراوش کرده.
اول بگم که کلا از شعر های من ایراد نگیرید. چون هر چی یادم مونده می نویسم.
آقای جنتی لطف کردند روی نوستراداموس، پیشگوی بزرگ رو کم کردند و با صراحت پیشگویی کردند که کسی به آقای خاتمی رای نخواهد داد و شرکت ایشان در انتخابات فایده ای ندارد.
خوب حالا که شما از قبل نتیجه همه چیز رو می دونید، دیگه چرا ده ها میلیارد تومان پول این مملکت رو توی انتخابات حروم می کنید. به جای برگزاری مراسم پر خرج انتخابات لطف کنید نمایندگان مردم رو در هر دوره اعلام کنید و نظر مردم رو هم از تریبون مقدس نماز جمعه به اطلاعشون برسونید. بالاخره مردم حق دارند بدونند که دوست دارند به کی رای بدند. امیدوشون رو که نمیشه ناامید کرد جناب جنتی.
۱- کلیه بانک مکلف هستند بنا به درخواست مشتری شماره حساب او را از سامانه وزارت رفاه حذف کنند تا فرد شماره حساب مورد نظر خود را جایگزین کند.
۲- زنان بد سرپرست می توانند با مراجعه به فرمانداری ها و دریافت نامه و دستور یارانه خود را دریافت نمایند و مجبور نیستند در زیر چتر شوهر خود باشند.
۳- بانک ها معمولا به مشتریان توصیه می کنند که حساب قرض الحسنه افتتاح نموده و به عنوان حساب یارانه معرفی کنند. در حالی که اولویت با حساب های کوتاه مدت است.
۴- در صورتی که کارت حساب شما مفقود شود مشکلی برای دریافت یارانه نخواهید داشت. چون شماره حساب به عنوان کلید در وزارت رفاه منظور می شود و نه شماره کارت. کافیست به نزدیک ترین شعبه بانک مورد نظر مراجعه کنید و درخواست صدور کارت المثنی نمایید. در هر شهری که باشید.
۵- هرگز فردی را از لیست خانوار خود حذف نکنید. چون روند حذف بسیار ساده است ولی اضافه کردن فرد جدید یک روند مشکل و زمان بر است.
۶- وزارت رفاه متولی پرداخت پول به بانک ها است. بانک متولی واریز مبلغ در حساب ها و مرکز آمار متولی تائید تعداد نفرات هر خانواده است که این تائید را با استعلام از سازمان ثبت انجام می دهد.
یه خبرهایی در راهه. امیدوارم خبرهایی خوبی باشه. ظاهرا هفته آینده روزهای متفاوتی خواهد داشت. روزهایی مهم!
من اگه روح بودم از زمین فاصله می گرفتم. حتی از ماه هم که زمینی ها دستشون بهش میرسه فاصله می گرفتم
اگه عقاب بودم روی بلندترین کوه ها لونه می کردم. جایی میرفتم که آدمها نباشند.
اگه گنجشک بودم توی بکر ترین و دورافتاده ترین جزیره دنبال دونه می گشتم.
اگه ماهی بودم توی عمیق ترین قسمت دریا زندگی می کردم.
اگه درخت بودم روی دورترین سخره های زمین رشد می کردم.
این خاطره مربوط به حدود ۳ سال قبل میشه. یه روز حواسم نبود پام رو گذاشتم روی یه گربه و گربه هم گاز محکمی از پام گرفت. به توصیه دوستان رفتم دکتر و قرار شد چند مرحله واکسن هاری بزنم. ضمنا به خاطر سرماخوردگی چرک خشک کن هم می خوردم. چند روز بعدش که موعد دومین واکسنم بود سر کار با یکی از همکارها بحثم شد و حسابی اعصابم به هم ریخت. ساعت ۳ بعد از ظهر توی خیابون بهشتی با یکی از دوستان قرار ملاقات داشتم. اعصاب خوردی شرکت به کنار، توی خیابون هم نزدیک بود یه ماشین بهم بزنه و کلی هم توی ترافیک موندم. وقتی رسیدم دوستم توی ایستگاه اتوبوس بود. گفت چرا دیر کردی؟
من هم شروع کردم به غر غر کردن. این چه وضع زندگیه. این همکارها بعضی هاشون اصلا شعور ندارند... هر الاغ سواری یه ماشین خریده فقط میدونه پداله گاز کدوم.... همین طور داشتم گله میکردم که دوستم گفت: عیب نداره. آروم باش. مشکلی نیست. اصلا بهشون فکر نکن. ببین قرص هات رو خردی؟ گفتم آره.
دوباره پرسید: آمپول هاریت رو زدی؟ گفتم آره.
همون لحظه چند نفری که توی ایستگاه اتوبوس منتظر بودند با شنیدن مکالمات ما از جا بلند شدند و به سرعت دور شدند.