موبایل

حدود ساعت ۷ شب بود. داشتم میرفتم خونه. یه صدایی شنیدم. آقا ببخشید.

برگشتم. دیدم دو تا دختر پشت یه درخت نبش کوچه وایساده بودند. هر دو لاغر و کوچک اندام. به نظر میرسید تازه دبیرستان رفته باشند. چهره های آرومی داشتند. یکیشون چادری بود. ولی از اون چادری ها. اون یکی مانتویی بود و تمام تلاشش رو کرده بود که موهاش رو خوش حالت بریزه توی صورتش. جلو رفتم و گفتم بله.

دختر مانتویی بهم گفت: آقا ببخشید میشه با موبایل شما یه زنگ بزنم؟ و بعد قبل از اینکه چیزی بگم گفت: شارژ موبایلم تموم شده، می خواهم به مامانم زنگ بزنم.

گفتم پس لطف کن سیم کارت خودت رو بده. ولی قبل از اینکه سیم کارتش رو بده یادم افتاد که باطریم داره تموم میشه. گفتم احتمالا اگر خاموش کنم دیگه روشن نشه. بیا زنگ بزن و امیدوارم وسطش خاموش نشه.

گفت: نه ممنون، نمی خواهد. دست شما درد نکنه.

گفتم: این موقع می خواهی منت کی رو بکشی. خوب زنگ بزن دیگه. اشکالی نداره. گوشی رو گرفت و ظاهرا اشغال بود. بهم پس داد و گفت: ممنون. اشغال بود. الان میرسند.

گفتم: باشه. موبایل رو گرفتم و دکمه کاپشنم رو بستم. خواستم برم که موبایلم زنگ زد. دیدم شماره آشنا نیست. بهش گفتم: فکر کنم با تو کار داره. گوشی رو گرفت و آدرس داد. بعد به دوستش گفت: تا 2 دقیقه دیگه میرسند. خیلی هم تشکر کرد.

من هم رفتم. حدود 5 دقیقه بعد توی فروشگاه بودم که موبایلم زنگ زد. دیدم همون شماره است. خواستم جواب ندم ولی دیدم طرف قطع نمی کنه. گوشی رو برداشتم و چون دهنم پر بود چند ثانیه چیزی نگفتم.

صدای یه پسر جوون از اون طرف خط گفت: سلام جیگرم. کجایی که من نمی بینمت ...

 و من قطع کردم.