بحثی در ولایت فقیه

چند روز پیش آقای مصباح یزدی در سخنانی دور از ذهن اعلام کرد: عدم تبعیت مطلق از ولایت فقیه به منزله شرک بالله است. در این زمینه مقالات مختلفی نوشته شد که اکثرا این انحراف را مورد نقد قرار دادند. من ضمن استفاده از مقاله سایت الف که در تابناک هم منتشر شده مطالبی رو در این مورد می نویسم.

نکته اول: توجه کنید که اعتقاد به عصمت ولی فقیه کفر و گناه است. جالب اینکه عصمت پیامبر هم همیشه مورد مناقشه بوده و هنوز هم به جز شیعیان هیچ کس عصمت پیامبر رو قبول نداره. (در میان اهل سنت عصمت در انتقال وحی خدا به مردم مورد تائید است. نه معصومیت انسان)

نکته دوم: ولی فقیه در ذات کسی نیست. بلکه اعمال و رفتار و شخصیت نشان دهنده لیاقت فرد برای این عنوان است. توجه کنید که بنیان گذاران اصلی مبحث ولایت فقیه (علما و مراجع: 1- منتظری 2- خمینی 3- خامنه ای 4-مطهری) در نوشته ها و قوانین، شروطی رو قرار دادند(مثل شجاعت، ذکاوت، سلامت و ...) که هر زمان ثابت بشه یکی از شروط نقض شده، ولایت هم از فرد مورد نظر برداشته میشه.

نکته سوم: قرار دادن هر فردی، چه ولی فقیه، چه معلم، چه رئیس و ... در شرایطی که انتقادی بر او وارد نباشه گناهی است نابخشودنی. چون این کار به معنای خشکاندن ریشه امر به معروف و نهی از منکر است. همینطور که می دونید عدم وجود منتقد در کنار قدرت نامحدود و ثروت نامحدود زمینه های اصلی فساد افراد رو فراهم می کنه. توجه به این مساله حیاتی باعث شد که پیامبر و امام علی و سایر امامان هرگز خود رو از تیررس انتقاد مردم کنار نکشند و حتی پیامبر در انتهای عمر از مردم خواست هر کس شکایتی یا طلبی داره بیان کنه و حاضر شد در حضور جمع و در مسجد شلاق بخوره. امام علی هم علاوه بر قبول انتقاد با تشبیه قدرت به آب بینی بز و فاصله گرفتن از ثروت، ریشه فساد رو کنترل کرد. هر فرد و گروهی که سعی کنه جلوی انتقاد از ولی فقیه رو بگیره، چه عالمانه و چه سهوی، مرتکب ظلم و خطای نابخشودنی شده و فرصت داشتن یک ولی فقیه رو مورد خطر قرار داده.

مبحث بسیار گسترده است ولی تجربه من از فحاشی موجوداتی که خود رو نماینده خدا می دونند باعث میشه که بیشتر از این مبحث رو باز نکنم. لیک مقاله مرتبط در سایت تابناک. کلیک کنید